En route met Barbele

    ‘Ik sta echt versteld van hoe jij dat allemaal blijft klaarspelen, zoooooveeeel!!! Echt zotjes!! Een berichtje van Aline aan mij enkele dagen geleden. Ik sta er zelf soms van versteld. Soms vraag ik mezelf af van waar ik de energie blijf ‘ontvangen’. … Want nee, ik ga mijn energie nergens ‘halen’.  Ik ontvang ze. Op de juiste momenten voor de juiste dingen. Mijn energie, enthousiasme en inspiratie zijn voor mij heel belangrijke wegwijzers in  waar ik mijn aandacht en focus op te richten heb.  Wanneer ik iets doe wat niet klopt, word ik er instant moe van. Wanneer ik iets doen wat klopt, krijg ik er instant energie van en voor. Dat heb ik te volgen… Sommigen denken wellicht dat ik over mijn grenzen ga. Toch weet ik dat ik dat niet doe. Dat doe ik al heel lang niet meer. Ik besefte afgelopen tijd dat het  in mijn leven en werk eigenlijk nog nooit rustig is geweest . Het leven en de wereld zijn gewoon niet rustig. Bij mij toch niet. Het gaat mij ...

  Hoe zit 't? Met mij en met Compagnon de route?  Tijd om nog eens een 'teken van leven' te geven.... In een tijd van vele overgangen ... Voor wie zich afvraag hoe het zit sprak ik het 'even' in.  'Ga er gerust ook even bij zitten' zou ik zeggen want dat 'even' is een update geworden van 35 minuten! luister hier hoe het met me zit Overgangs-groet, Barbele

  Hieronder zie je een foto van mijn broer Willem.  Dit beeld van ‘Willem met/op  zijn skateboard’ kan ik me nog heel levendig herinneren. Willem zette zijn  eerste stapjes pas wanneer hij 22 maand  was. Tot grote ongerustheid van Kind & Gezin en onze buurvrouw Margrietje. Ze dacht dat hij nooit zou kunnen stappen. 🙈 Willem probeerde inderdaad niet te stappen voor zijn 22 maand. Ook al zag hij als ‘zesde in de rij van negen’ genoeg voorbeelden rond hem heen stappen 😊. Hij was er gerust in. En mijn ouders gelukkig ook. Willem voelde helemaal niet de behoefte op te leren stappen vanuit dat constante vallen en opstaan-proces. Nee, Willem had zijn skateboard waar hij overal mee kwam. En veel rapper dan dat hij zou proberen stappen. Ik zie het nog voor mij. Plat op zijn buik op zijn skateboard en met zijn ene voetje duwde hij zijn skateboard vooruit en zo kwam hij overal. Zelf de trappen op en trappen af. Waarom zou hij proberen stappen als je ook met...

5 maart – het leven legt me stil Ik word vanuit bijna stilstand omver geskied. Mijn ski-latten klikken niet uit. Ik hoor en voel zowat alles in mijn beide knieën kraken, scheuren en breken. Sindsdien ben ik een weg aan het gaan die ik niet gepland, noch voorzien had. Ik deel hierbij wat  operatie-, hospitalisatie-, medicatie- en revalidatie-ervaringen  voor wie daar mogelijks wat van opsteekt of wat aan heeft en voor wie gewoon nieuwsgierig of gewoon begaan is😉 23 april – operatie rechterknie (reconstructie voorste kruisband) ‘ We verdoven bij deze operatie wat extra aangezien dit een nogal pijnlijke operatie is ’ is het laatste wat ik de anesthesist hoor zeggen. Het volgende moment word ik wakker in de recovery. Er wordt mij een waterijsje aangeboden. Ik bedank vriendelijk. Dit wordt mij nog een aantal keer opnieuw aangeboden. Blijkbaar zou je hierdoor minder misselijk uit de verdoving komen. Ik voel me niet misselijk en mocht dan wel zo zijn, dan heb ik daar mijn eigen midd...