En route met Barbele

  Het is voor veel mensen een grote stap om hun problemen aan de kern aan te pakken. Het is een heel moedige beslissing. Ik merk het vaak. Er zijn mensen die komen naar een info-avond en tijdens die avond duidelijk voelen ‘dit is wat ik nodig heb!’. En toch duurt het dan soms nog maanden of zelfs jaren eer ze die stap durven te zetten. Dat is ok, we kunnen en mogen niemand forceren. En eens de stap gezet, komt vaak de bedenking: ‘ik had veel vroeger moeten komen’.   Wat ook moedig is, is hierover willen getuigen. Via deze blog deel ik nu en dan graag een getuigenis met jullie. Het is voor mensen vaak moeilijk te vatten wat ik eigenlijk doe. Het is voor mij ook niet altijd gemakkelijk dit duidelijk uit te leggen. Nu en dan een écht verhaal uit het leven, zal het duidelijker maken. Ariane, dank je om zo openhartig en eerlijk te willen delen.   Enkele jaren geleden voelde ik mij niet goed in mijn vel, alles was verkeerd, iedereen was verkeerd, ik was niet meer gelukkig met m...

  De herfst is in het land.  Ik hou wel van die periode. Een periode om naar binnen te keren. Een periode om oude dingen los te laten zoals de bomen hun blaadjes loslaten. Een periode om nieuwe ideeën te laten ontstaan. Door het oude los te laten , krijgen nieuwe dingen een kans. Net zoals er in de lente nieuwe blaadjes zullen komen omdat de oude los gelaten werden. Een periode om eens tot stilstand te komen en te kijken naar jezelf. Voel ik me goed? Doe ik de dingen waar ik voldoening uit haal? Ben ik gelukkig? Voelt mijn relatie goed? Loopt het goed in ons gezin?… En zo  niet,… wat doen we ermee? Gaan we verder in de sleur? Laten we het zo zijn gangetje verder gaan? Of nemen we ons leven terug in eigen handen? De herfst, een periode om weer richting te geven aan je leven. Ik schreef voor jullie een korte handleiding:  ‘5 stappen om je leven terug in eigen handen te nemen’   De eerste stap is weten wat je wil en je doelen bepalen. Er bestaan heel wat stressbehe...

  Gisteren was er bestuursvergadering van unizo Marke. Na de vergadering werd er nog wat nagepraat. Het ging onder andere over de dagelijkse ochtendrush om  kinderen op tijd op school te krijgen. Voor mij zijn dergelijke gesprekken  steeds boeiende input die ik met veel interesse mee- en opneem. Iemand stelde mij de vraag of wij dan eigenlijk nooit problemen of stress hebben met de kinderen. Problemen om de kinderen op tijd op school te krijgen hebben we niet, helemaal niet zelfs.  Ik probeer nog helder te krijgen wat onze ‘successleutel’ hiertoe is. Maar uiteraard loopt het ook hier niet altijd van een leien dakje. Waar zou ik anders  kennis en ervaring uit halen? Zo zat het er vanmorgen bovenhands op  tussen Josse en Joran. Ik blijf dan in eerste instantie  meestal heel rustig. Ik kijk er naar en jaag me er niet in op. Met ruzie is er op zich ook niets verkeerd. De kinderen weten dat ze bij mij niet teveel moeten komen overdragen of een schuldige aan...

  Ik was dit weekend  3 dagen op een opleiding persoonlijke ontwikkeling in Nederland. Ik heb er me weer bevrijd van wat ‘laagjes’ die nog rond me zaten en waar ik me niet bewust van was.  Zo’n 3-daagse werkt heel bevrijdend en heeft een enorm effect. Het was dubbel intens want ik heb mijn broer meegenomen. Ik nam hem mee vanuit de pscyhiatrie, tegen het advies van psychiaters en dokters in. Het kon me niet schelen, ik ben hem gewoon gaan halen. Soms voel je gewoon wat je moet doen.  Ik voel me als zus, samen met mijn ouders, verantwoordelijk zelf stappen te zetten want op menselijk gebied gebeurt er daar gewoonweg niets. De therapie bestaat er enkel uit medicatie en ‘kleuterbezigheden’.  Mijn broer voelde zich er eerst goed, want hij voelde zich opgevangen, hij voelde zich gehoord en de medicatie zorgde voor wat rust in zijn hoofd. Maar nu, weken later, blijft hij stilstaan en dat voelt hij ook. Zijn energie en levenslust  worden er alleen maar verder naar...