En route met Barbele

  Op het einde van zijn leven maakt een mens vaak een overschouw van zijn leven. Tijdens het sterven zelf gebeurt dit in een flits. Het is goed nu en dan terug te kijken. Niet om er in te blijven hangen, maar vooral om stil te staan bij wat je er hebt uit gehaald en hoe je daar mee verder gaat. Zo kan je elke avond terugkijken op je dag. Wat ging goed? Waar ben je tegen aan gelopen? Wat leer ik er uit? Wat doe ik er mee?…Om dan de dag los te laten en je nachtrust zijn werk te laten doen…. En tijdens deze eindejaarsperiode is het zinvol terug te blikken op het afgelopen jaar… Dag 2013… Het jaar waarin ik werd aangevallen en beschuldigd. Het jaar waarin ik te maken kreeg met advocaten, rechtszaken, dwangsommen, deurwaarders, leugens, procedures….  Ik leerde niet vast te blijven hangen in kwaadheid , wrok, machteloosheid, angst. ..Ik leerde mijn eigen kracht en verantwoordelijkheid niet uit handen te geven. Het jaar van vele discussies en financiële angsten… Ik leerde een di...

  ’t Is weer de tijd van rapporten en oudercontacten. Spannend voor velen. En voor wie vooral? Voor de kinderen of voor ons als ouders? Koppel  je de punten van je kind aan de mate waarin je je geslaagd voelt als ouder? Kunnen we objectief kijken naar punten als iets wat is of koppelen we hier vanalles aan? Geven we cadeau’tjes voor goede punten en uitbranders bij slechte? Van wie zijn die punten en wat zeggen ze? Heeft je kind niet goed gestudeerd? Zou het kunnen dat hij hier een reden voor had? Of heeft je kind misschien heel goed gestudeerd?  En met welke reden?  Voor de beloning die er aan vast hangt? Om zijn ouders te plezieren? Omdat het moest? Of uit echte intrinsieke motivatie? Wees voorzichtig met het opstellen van regels. Regels ondermijnen het verantwoordelijkheidsgevoel. Wees voorzichtig met het uitdelen van beloningen. Beloningen tasten het gevoel van eigenwaarde aan. Wees voorzichtig met het uitdelen van straffen. Straffen tasten het vertrouwen aan. ...

  Afgelopen weekend was ik terug in Nederland voor opleiding. Daar aankomen deed me onmiddellijk iets… Twee maand eerder was ik daar met Egidius. Ik had het moeilijk… Overal zal ik hem,… overal zag ik kansen, … overal zag ik hoop,… Ik zag hier Egidius die alle confrontaties en processen is aangegaan gedurende drie dagen. Ik zag  Egidius die van 8u ’s morgens tot 23u of 00u ’s nachts aanwezig en alert was. Ik zag Egidius die inzichten kreeg in zichzelf, in het leven, in relaties,… in kansen… Ik zag  Egidius die zijn inzichten, doelen en acties neerschreef. Ik zag Egidius zijn sigaretje roken op de parking. Ik zag Egidius die danstte, contacten legde,… Ik zag Egidius die op het einde van de 3-daagse letterlijk zijn doorbraak maakte…   Hij maakte plannen om stilaan weer zelfstandig te wonen.  De dag na de opleiding had ik nog een afspraak in Gent. Intussen was hij de stad in getrokken en had nieuwe schoenen en truien gekocht. Hij was trots en blij. Trots dat het lu...

  Wat heeft Egidius ons intens samengebracht afgelopen week. Wat voelde ik me dankbaar voor de diepe verbondenheid met broers, zussen, moeder, vader en Egidius. Vorige week heeft me geleerd hoe belangrijk het is om het natuurlijk rouwproces toe te laten. In functie hiervan is het zo belangrijk dit praktisch mogelijk te maken. De dienst slachtofferhulp was er onmiddellijk met de raad om medicatie te nemen. Hoe jammer is dit niet? Hiermee ontneem je mensen om op een natuurlijke manier te rouwen, om de helende kracht van de natuur zijn werk te laten doen.  Niemand van ons heeft dit genomen en voor niemand van ons was dit nodig, hoe groot de shock ook is. Ons lichaam is zo wijs, laat zijn wijsheid spreken. De diepe emoties verrichten zo’n helend werk. Egidius lag thuis opgebaard. Wat een cadeau! Hij lag zo mooi, achteraan in de tuin in een bezinningsruimte van mijn moeder.  Moeder heeft haar zoon nog gewassen. Met zoveel liefde, zoveel zorg, zoveel respect,…. We konden bij he...