En route met Barbele

  Mensen helpen… In welke zin en mate heeft 4 jaar levensschool mijn kijk op het concept ‘mensen helpen’ gewijzigd?  Op deze vraag diende ik een antwoord te geven als onderdeel van een taak voor het vak transpersoonlijke psychologie. Een zinnige vraag. Ik laat jullie wat meelezen in mijn ‘antwoord’: Ik startte mijn praktijk in bijberoep op in september 2011. Overal rond mij zag ik mensen met problemen. Ik zag vooral de oorzaak van hun probleem.  En nog meer: hoe je dit op een gemakkelijke manier kan ‘oplossen’. Ik zag overal nood aan het soort begeleiding dat wij bieden en dacht dan ook dat mijn praktijk snel zou draaien. Wat heb ik hier een grote pas achteruit moeten zetten! Dat bleek helemaal niet het geval te zijn! Ik heb vanuit deze en vele andere ervaringen vooral geleerd dat je geen mensen kan helpen die het zelf niet willen. Meer nog, je kan eigenlijk niemand helpen, behalve jezelf. De ware betekenis van  ‘mensen helpen’ heeft voor mij zeker een evolutie geken...

  Egidius, waar ben je gebleven? 2,5 maand geleden ben je ‘vertrokken’. Niet zonder ons iets na te laten. Je schreef een boek en heel wat brieven in je laatste levensmaanden. Afgelopen weekend waren we samen met een journalist|eindredacteur om te bespreken wat we hier mee doen. We zullen hier iets moois en zinsvols van maken Egidius. Tranen om je heengaan blijven komen, steeds meer eigenlijk. Als ik alleen ben in de auto, in bed, in de douche,  op de trein, tijdens het wandelen … komen die tranen, zachte tranen,  tranen die me helpen, tranen die opluchten, tranen die een stukje in mezelf helen… Egidius, je had heel wat ‘lagen’ rond jou. Onder die lagen schuilde een diepe angst om te mislukken. Van hieruit was je conflictvermijdend en kon je geen nee zeggen. We zijn niet meer door je lagen heen kunnen dringen. Die lagen zijn echter niet wie je echt was. Je hebt deze in de loop van je leven als een soort ‘beschermingslaag’ voor je angst rond jou gelegd.  De weg om...

  Met man en macht werd er gewerkt om de bouw min of meer af te krijgen tegen 30 januari om er een nieuwjaarsreceptie door te laten gaan. Het is gelukt. Het gaf me een super gevoel er een goeie 50 mensen te mogen ontvangen en toespreken. Het wordt eindelijk allemaal écht. We hebben er zo voor moeten ‘vechten’ en blijven in geloven. Nu staat het er. Het resultaat is echt prachtig, het totale plaatje klopt helemaal. De bouw straalt een grote rust en tegelijkertijd een grote kracht uit. Helemaal hoe ik het voor ogen had. Ik kan het soms zelf nog niet helemaal geloven, het is precies nog een droom…       En intussen staan de stellingen er weer in om het volledig verder af te werken. Zo’n realisatie gaat uiteraard gepaard met veel kosten. En zoals bij zovelen die bouwen gaan die kosten ruim boven het aanvankelijk voorziene budget. Dat geeft onrust. Zo ook gisteren. Er kwamen weer een hoop facturen toe. Ik dacht ook aan alle nog te verwachten facturen en liep er heel de da...