En route met Barbele

  Sinds kort mag ik maandelijks een column schrijven voor Karaat magazine om de ‘lege plaats’ in te vullen. Voor de editie van juni (gepubliceerd in editie Waregem) schreef ik onderstaand column ‘voor vader’. Ik publiceer het vandaag ook graag als blog.   Voor vader Moederdag is voorbij. Vaderdag komt eraan. Vaderdag… ik herinner me nog dat mijn moeder mijn vader eens volgend cadeau gaf: ze ging de hele dag weg en mijn vader mocht de hele dag voor zijn kroost, 9 kinderen, zorgen. Zo kon hij echt voelen dat hij vader was. Aldus mijn moeder. En mijn moeder, die alle dagen ‘huisvrouw en moeder’ was, mocht op  Moederdag eens alleen zijn, eens alleen weg gaan. Dat was voor haar een mooi cadeau op Moederdag. In stilte en alleen in verbinding met haar kinderen en naasten. Vaderdag, Moederdag, Valentijn, verjaardagen, Nieuwjaar, Kerstmis,… Eigenlijk zeggen die dagen me niet zo veel. Ik hou niet van de ‘verwachtingen’ rond dergelijke dagen. Wat ben ik blij dat ik zonder verplichti...

  Vorige week vrijdag ontving ik een groep mensen om in de diepte van onze persoonlijkheid te duiken. De avond ervoor begeleidde ik nog een groep. Het was een intense sessie. Na middernacht ging ik slapen met het vooruitzicht dat ik ’s morgens vroeg zou opstaan om alles nog in orde te brengen om de nieuwe groep te ontvangen. Het vooruitzicht dat er op vrijdagavond nog afspraken gepland stonden tot ’s avonds laat en dat de trein zaterdagmorgen al om 5u57 vertrekt richting Lommel voor opleiding, zal me wellicht wat onrustig doen slapen hebben die nacht. Vrijdagmorgen sta ik vol goede moed op met ‘zin in mijn dag’. Normaalgezien ontbijt ik elke ochtend rustig met de kinderen. Daar sta ik op , dat is het meest kwaliteitsvolle moment van de dag met hen. Die vrijdagochtend moest er nog teveel gedaan worden. Zaal klaar zetten, mapjes maken, tapijt stofzuigen, achter pastabuffet rijden, mijn ‘enneagramopstelling’ uitzetten, ….  Dit alles moest gebeuren voor 8u30. Hierbovenop lag ons h...