En route met Barbele

  25 november 2013… 2 jaar geleden…. Ik word verwacht in Gent en zou met de trein gaan. Ik ben klaar en toch ben in aan het treuzelen in huis. Ik begrijp niet waarom. ‘ Je trein zal niet wachten hoor’  zeg ik nog tegen mezelf. Jasmine belt me op mijn GSM. In plaats van met mijn fiets te vertrekken naar het station, blijf ik nog wat in huis. Plots gaat de vaste telefoon. Normaalgezien zou ik die laten bellen. Ze bellen wel terug en ik moet vertrekken… Ik voel een enorme drang om de telefoon op de nemen. ‘ Ik moet de telefoon opnemen ‘ zeg ik aan Jasmine … ‘ Ik denk dat hij het gedaan heeft’ …. hoor ik aan de andere kant van de lijn. Het is mijn moeder. Mijn vaste nummer is de enige die ze vanbuiten kent… Ik spring in de auto en rij naar Hollebeke… ik kan alleen mijn huilen…. Ik kom aan aan zijn huisje,…. Mijn broer is niet meer…. 2 twee jaar geleden,…. Al  2 jaar geleden,…. Nog maar 2 jaar geleden…. alsof het gisteren was. De tranen komen terug op dit eigenste moment. … Ro...

  We zijn er met een vriendengroep een midweek tussenuit geweest. Met opgeladen batterijen terug thuis gekomen. Eens thuis van vakantie moet ik alert zijn. Ik heb dan het gevoel dat alles terug op me valt, wat leidt tot innerlijke onrust. Ik beheers het steeds beter om die stress niet te laten doorwerken en het vakantie-gevoel langer vast te houden. De poetsvrouw had tijdens onze vakantie de ramen gepoetst. Dat was hoog nodig! Ik keek er naar uit weer door heldere ramen naar buiten te kunnen kijken. Maar wat ik zie is dit,….     En dit zijn de ‘schuldigen’….     Ik merkte dat ik me ergerde in alles wat met onze honden te maken heeft. Nee, die honden zijn niet mijn keuze, wel die van mijn man en kinderen. Ik heb (bijna) geen band met die dieren. Voor mij hoeft dat niet. Afgelopen weekend kon ik er dan ook niets positiefs in zien. ‘Door die beesten zijn de vensters altijd vuil. Ze zorgen voor haar en vuile poten in huis. Ze maken dingen kapot. Ze graven putten in ...