En route met Barbele

  Een maand geleden schreef ik een blog  helemaal vanuit de flow . Met veel flow, met veel vertrouwen, met veel energie en goesting. Ik kondigde de routes met kalender aan, de nieuwe website, mijn boek, het filmpje van de eerste route op 20 oktober, de zaadjes van nieuwe ideeën en realisaties…. Afgelopen maand was ik vooral ‘uit de flow ’.  Twijfelend, weemoedig, melancholisch, het niet weten,… Ik word namelijk niet bepaald bevestigd in deze, in mijn ‘nieuwe’ weg. Op twee na, geen reacties op de nieuwe website, geen interesse of enthousiasme in de routes, bijna geen inschrijvingen. Heel beperkte doorstroom van de route energiemanagement naar de route selfmanagement . Mensen die toch niet inschrijven en zelfs afzeggen. Ik ervaar dus eerder het tegendeel van bevestiging. Ik sloot afgelopen week vier totaaltrajecten (in de ‘oude’ vorm af) en zonder dat ik ernaar vroeg, voelde en kreeg ik van de deelnemers veel twijfel in de routes.  Er werd ook letterlijk gezegd dat ze ...

  Twee weken geleden is Annabel een week thuis geweest. Ze was aan het genezen van de griep. Ik zeg mijn kinderen niet dat ze ‘ziek’ zijn als ze koorts of pijn hebben, als ze diarree hebben of overgeven. Ik zeg hen dat ze aan het genezen zijn. Wat ook zo is. Vóór de symptomen waren ze ziek. De koorts of een ander   symptoom is een weg naar genezing . Via de koorts herstelt het lichaam een onevenwicht. Op deze manier geef ik ze een andere, krachtige mindset  mee.   Ze weten dat hun lichaam een zelfgenezend systeem is en ze leren dit ook aanspreken en gebruiken.   Over het algemeen wordt er hier anders naar gekeken en dus ook anders mee omgegaan. Ik belde op maandag naar school met de mededeling dat Annabel thuis zou blijven omdat ze aan het genezen is. Ik voelde onmiddellijk wat verwarring aan de andere kant van de lijn. …. ‘ze blijft thuis omdat ze ‘ziek’ is’, herstelde ik snel… Ik gaf Annabel niets van medicatie, zelfs geen natuurlijke ondersteuning. Ik liet ha...

  ‘Even uit de flow’   (link toevoegen ) , mijn vorige blog, bracht heel wat in beweging. Ik heb nochtans even getwijfeld of ik deze wel de wereld in zou sturen. Ik stelde me er toch wel heel kwetsbaar op. Is dat wel professioneel? Kan je dat wel maken? Kan dit niet tegen mij gebruikt worden? … Toch deed ik het. En intussen heb ik weer mogen ervaren   hoe krachtig en helend het durven tonen van kwetsbaarheid kan zijn. Al tijdens het schrijven zelf kwamen inzichten en voelde ik bijna letterlijk de druk van mijn schouders verminderen. Alleen al het durven uitspreken van waar je het moeilijk mee hebt, dat je het even niet weet, dat dingen tegengaan, … haalt heel wat lading van de feiten. Hierdoor kan je letterlijk  met andere ogen naar hetzelfde kan kijken . Het gevolg hiervan is dat je jezelf toestaat geen masker te moeten dragen en zo heel wat onnodige stress vermijdt. ‘Je bent niet een resultaat, je toont wie bent in wat je doet met dat resultaat’.  Je toont wie...