En route met Barbele

Ik maak deel uit van een netwerkgroep waar we wekelijks mee samen komen. Afgelopen weken voelde ik een bepaalde ontgoocheling omtrent iets dat me raakte. Vorige week heb ik dit gevoel  geuit naar de volledige groep, een 50 tal ondernemers, met hieraan gekoppeld de vraag naar feedback op mijn communicatie. Uit deze feedback is heel wat duidelijk geworden. Het is mij onder andere duidelijk geworden dat de meesten helemaal niet weten wat ik met Mens Sana, intussen Compagnon de route, doe en naar wie ik me richt.  Het is me duidelijk geworden dat ikzelf, de vorm van mijn aanbod én de doelgroep die ik aantrek continu evolueert en dat ik hierrond nog nooit heb gecommuniceerd.  Het gevolg hiervan is dat de meesten denken dat ik enkel mensen in stress en/of burn-out begeleid. ‘Mijn publiek’ is intussen veel ruimer geworden. Tijd dus om hier wat duidelijkheid in te scheppen. Hoe het is geëvolueerd…. Ik startte als  gezondheidsconsulente  met mijn praktijk Mens Sana in se...

  Oktober 2016. Tijdens een bergwandeling in Kroatië leert Naomi  haar wandelstok haar dat het oke is om te steunen op iets of iemand als haar eigen benen haar even niet alleen kunnen dragen. Ze verwerkt haar ervaring in een ‘instantkaartje’ om mij voor mijn steun te bedanken. Naomi werkt op dat moment onder andere als mijn huisillustrator. Een zacht, frèle dubbel geplooid papiertje met een illustratie op de voorkant:   bergen   waar een   pad   over loopt, een   wandelstok   en de woorden   ‘Compagnon de route’ . De illustratie, samen met de woorden van Naomi doen heel wat met mij. Plots werd er heel wat duidelijk. Ik worstelde namelijk al een tijdje met mijn ‘titel’.  Wie en wat ben ik professioneel?  Hoe kom ik naar buiten? Op mijn visitekaartjes heeft er dan ook al vanalles gestaan:  gezondheidsconsulent, coach, stress-lesscoach, stresscoach, trainer, spreker, lifecoach, burn-outcoach, coach,  in persoonlijke ontwikkel...