En route met Barbele

  Een zee van tijd… zo keek ik uit naar juni, dat verwachtte ik van de maand juni. Mijn compagnon Naomi in Bali en ik hier. Kunnen en mogen kiezen waar ik zin in heb. Op het gemak mijn lijstjes afvinken, veel lezen en wellicht ook aan mijn tweede boek werken. Het mocht wel eens wat kalmer. We hadden best wel pittige maanden achter de rug. En als ik verder terugkijk…. ’t zijn  pittige jaren geweest met Compagnon de route,  met Mens Sana, maar evengoed toen ik voltijds werkte als docente en dit combineerde met 5 kinderen ter wereld en groot brengen, verbouwingen, … Wanneer was het eigenlijk niet pittig? Ik keek er dus naar uit, naar die maand juni. Het pakte echter anders uit. Ik startte eind mei tijdens het verlengd weekend met opkuis in de tuin. Ook ons met gras en onkruid begroeid trottoir waarvan ik al weken dacht ‘ik moet dit hier eens aanpakken’ werd onder handen genomen. ‘k Had deugd van die fysieke arbeid en het opgeruimde, propere resultaat. Twee dagen later was ni...

  Ik ben opgegroeid als oudste in een gezin met negen kinderen en ben zelf mama van vijf kinderen (tussen 10 en 18 jaar). Ik kom echter niet vaak expliciet ‘naar buiten’ met hen, althans niet in de online sociale ‘buitenwereld’. En toch valt er veel over hen te vertellen, is er veel om mee naar buiten te komen, veel om uit te leren, veel om trots om te zijn. Waarom ik het dan toch niet doe? Enerzijds omdat dit niet hun vraag is en ze zichzelf ook helemaal niet profileren op social media. Maar ik voel dat er nog een reden is … namelijk dat alles hier in ons gezin goed gaat, heel goed zelfs, zo goed dat het misschien ongeloofwaardig kan overkomen. En dat goed gaan, gaat dan nog op een  simpele manier. Ik durf het soms bijna niet uit te spreken, maar eigenlijk vraagt mijn toch wel grote gezin niet echt veel van mij. In die zin dat ik mijn gezin en al wat hiermee gepaard gaat nooit als ‘een opdracht’ aanvoel, als iets wat moet. Integendeel, mijn kinderen geven mij vooral energie. ...

  Ik kan erin komen dat mensen zich kwaad voelen. Ik kan erin komen dat mensen échte verandering willen. Ik kan erin komen dat mensen nieuwe houvast, nieuwe leiding zoeken. Maar ik geloof er niet in …. Ik geloof niet in anti-stemmen. Ik geloof niet in een anti-beleid. Ik geloof niet in anti migratie. En ik geloof ook niet anti racisme. Ik geloof niet in anti het huidige beleid. En ik geloof ook niet in anti het ‘nieuwe’ of andere beleid Ik geloof wel in kiezen vóór iets vanuit geloven in iets. Vanuit ergens vóór staan. Ik geloof in ‘wij samen’. Daar kunnen we toch niet onderuit. En daar ligt de groei. Ik heb dus geen vóór-keurstem gegeven afgelopen weekend. Gewoon maar een stem. ‘k Heb er niet veel van gevolgd, en heb dan misschien niet echt ‘recht van spreken’, maar toch waag ik me eraan. Dat wat ik gezien, gehoord en gelezen heb, staat zo in contrast met wat ik in afgelopen weken heb mogen delen tijdens onze verschillende routes en begeleidingen. Ga je efkes mee op ontdekking doo...