En route met Barbele

  ‘Ik zal niet meegaan op kamp’ zei onze dochter Minne gisteren na het nieuws dat de zomerkampen mogen doorgaan. ‘Ik wil niet ziek worden en wil anderen niet besmetten’. Amai deze komt binnen bij mij. Plots besef ik hoe sterk ook zij al geprogrammeerd is. Ondanks het feit dat wij hier de angst voor corona niet binnen brengen. Integendeel. Minne zit intussen al 10 weken  in onze bubbel. Minne is letterlijk ons huis (inclusief onze tuin 😊) nog niet uit gekomen. Komt grotendeels omdat wij het goed hebben in onze bubbel en eigenlijk nog niets van buiten deze bubbel missen. We vormen precies een kleine commune met ons zeven en dat voelt -nog steeds- goed. Wij kunnen gerust nog een hele tijd zo doorgaan. ’t Gaat ons zelfs heel goed af. En toch raakt het mij dat Minne niet zou meegaan op kamp. Het deed me beseffen welke immense impact de berichtgeving heeft. Er wordt gevraagd om beroep te doen op ons gezond verstand. Wel het gezonde verstand van Minne kan de plotselinge mogelijkheid...

  Terwijl de bevolking op ‘berenjacht’ wordt gestuurd (voor wie de media niet zou volgen, dit komt neer op knuffelberen achter ramen zoeken tijdens een wandeling), heb ik de indruk dat bepaalde instanties intussen op heksenjacht zijn. Ik lag er afgelopen weekend wat wakker van. Ik voel kwaadheid en tegelijkertijd verdriet … Terwijl ik normaalgezien nauwelijks naar het nieuws kijk of kranten lees, volg ik dit deze periode vrij bewust op. Om te weten met welke berichtgeving we als bevolking overspoeld worden. Meer en meer stel ik vast hoe eenzijdig de mainstream media het ‘corona-nieuws’ brengt. Er is blijkbaar geen ander nieuws meer … Waar ik mijn vraagtekens bij heb. Ik heb steeds minder geloof en steeds minder vertrouwen in wat er ons via de klassieke media-kanalen wordt verteld. Onder andere omdat alles zo eenzijdig, vanuit één kant bekeken en gebracht wordt. Omdat er aan de essentie voorbij gegaan wordt. Omdat er geen ruimte gegeven, en zelfs niet getolereerd, wordt om dingen in...