En route met Barbele

  Heb jij eigenlijk een coach barbele? Dit wordt me wel vaker gevraagd. Uiteraard word ik (be)geleid, … maar niet onder de vorm van een menselijke coach. Soms vraag ik het me af. Of het wel klopt dat ik mensen begeleid en zelf nog nooit een persoonlijk begeleidingtraject heb gevolgd. En ’t is niet dat daar nooit reden toe is geweest of dat ik nog niets diepgaands heb meegemaakt in mijn leven… ‘t Is ook niet dat ik hier niet niet toe bereid ben of niet voor open sta. ‘t Komt gewoon niet op mijn pad … Als ik ergens door te gaan heb, sluit ik me eerder af en kom ik helemaal bij mezelf terecht. Ik geef dat wat er is ruimte. Ik doorvoel. Ik reflecteer. Ik stel vragen. Ik vertraag. Ik vertoef in de stilte. Ik trek een kaart. Ik vraag wat de bedoeling is … En telkens komt het antwoord, vaak onder de vorm van synchroniciteit. Telkens komt de helderheid. Telkens komt het inzicht, de ruimte en de bevrijding. We hebben alles in ons.  Ons eigenste leven is onze allerbeste coach én therape...

  ‘ Het doet er eigenlijk niet toe .’  De titel van een post die ik gisteren op facebook deelde. Ik ben momenteel weer wat meer aanwezig op sociale media. Wat ik er schrijf leidt tot veel respons. Gezien ik weet dat heel wat metgezellen op mijn e-maillijst niet actief zijn op sociale media, deel ik het ook langs deze weg voor wie er ook wat aan kan hebben. Voor wie wel actief is op sociale media: ik ben momenteel meer actief op mijn persoonlijk profiel (Barbele Kindt) dan op mijn professioneel account (Compagnon de route). ‘Het doet er eigenlijk niet toe’  … Dat is de ‘conclusie’ waar ik telkens opnieuw op uitkom wanneer ik me afvraag wat nu waar of niet waar is van de (weergave van de) gebeurtenissen in de wereld. Ook ik vraag me uiteraard af wat de ware toedracht of de ware feiten zijn van al wat ons voorgeschoteld/opgedrongen wordt. Meer en meer en telkens opnieuw kom ik erop uit dat dat er in wezen niet toe doet en laat ik het weer los. Of laat het mij los. Dat we via...

  De stilte werkt door … Ik merk dat ik stil blijf en steeds meer ‘gewoon kijk’. ‘In neutraal’ (proberen) blijven. In steeds meer situaties. Het lijkt misschien zinloos om kalm naar gebeurtenissen in de buitenwereld te kijken, maar net zo blijf je in de essentie. . Dat voelt niet als afstand nemen of vluchten. De kluizenaar in mij schuwt niets en vlucht voor niets. Integendeel. Ik ben helemaal aanwezig in het zijn. Vanuit dat zijn, kan de stilte spreken. De stilte spreekt duidelijk tot mij. Van hieruit kom ik tot doen wat ik te doen heb. Van hieruit kan ik spreken tot een ander. Momenteel blijkt dat vooral te zijn met en tot metgezellen op mijn pad. Op mijn letterlijke pad. Met mensen die onderweg gaan met mij. En Route. In het echte leven. En ik ben nogal wat op pad momenteel. Vorige week was ik op pad met Iele. We werkten onze set rond soevereiniteit uit en stelden deze reeds in ‘avant premiere’ voor aan de metgezellen die meereisden. De feedback was zeer motiverend om ook onze a...