En route met Barbele

  Februari 2018. We beslissen om de lanceereditie van onze er-VAAR-route te laten doorgaan op een boot in de Lotstreek in Frankrijk. We boeken een boot in juni 2018 voor prospectie en voorbereiding en een boot in september 2018 voor het effectieve traject met deelnemers. We nemen geen annulatieverzekering (want daarmee stuur je al ‘signalen’ uit dat het mogelijks niet zal doorgaan 😊) 2 mei 2018 Vanuit een persoonlijk gesprek beslist ‘lotgenoot 1’ om zich in te schrijven. Juni 2018. We gaan aan boord voor prospectie en voorbereiding. Samen met mijn ouders. We gaan als vanzelf door ons eigen er-VAAR-traject. We weten dus dat deze context klopt voor deze route. Dit traject is voor maximum 6 deelnemers. We zouden het super vinden de lanceereditie met 4 ‘lot-genoten’ te kunnen laten doorgaan. Samen op ontdekking in de diepte.   Juli 2018. Lotgenoot 1 heeft zich nog steeds niet ingeschreven. Wel weten dat het dat is wat hij nu nodig heeft, en er tegelijkertijd heel erg tegen opzien...

  Een week geleden werd ik onrustig. De onrust bleef. Ik kreeg er geen vat op. De onrust kreeg vat op mij en nam het van me over. Ik functioneerde plots niet meer, ik raakte op een manier een beetje ‘verlamd’. Ik kon het niet echt plaatsen. Er was, in mijn beleving, geen duidelijke reden of aanleiding. Tuurlijk weet ik wel dat ik al maanden, en eigenlijk zijn het al jaren, in een zeer snelle ontwikkeling zit en aan een heel hoog tempo leef en werk. Werk dat ik heel graag doe. En ook het ‘in de wereld zetten van Compagnon de route’ is een zeer intens proces. Nog steeds vraagt het van ons focus op zéér veel verschillende terreinen tegelijk, waaronder het leren kennen en leren werken met allerlei nieuwe systemen en daarnaast ook al onze inhouden in deze nieuwe vorm verwerken en inbedden. Ik besefte het plots ten volle vanuit mijn onrust, dat ik toch wel geen ‘doorsnee’ leven leid. Wel een leven dat ik zelf gecreëerd heb. Een leven waar ik trots op ben en heel veel voldoening uit ...

  In onze tuin genieten we van een bijna 70 jaar oude vijgenboom die ons al de hele maand verwent met een overvloed aan dagelijks verse vijgen. Vorige week vroeg Naomi me of ik nog wat vijgen kon meebrengen voor haar. Ik keek naar onze boom en dacht dat het ver gedaan was en ik Naomi wellicht maar een magere oogst zou kunnen bezorgen. Tot ik dichter kwam en echt begon te kijken. Hoe meer vijgen ik plukte, hoe meer ik er nog zag hangen. Uiteindelijk oogstte ik nog bijna 300 vijgen, terwijl ik aanvankelijk dacht dat er niet meer te oogsten viel. En tot op vandaag blijf ik dagelijks verder oogsten.   Dit deed me beseffen dat er  ook in ons leven vaak veel meer te oogsten en voor het rapen valt dan we vermoeden . We dienen het alleen te zien en de nodige actie te ondernemen om ook effectief te oogsten. Oogsten of net niet oogsten, … het is toch wel een persoonlijk thema van mij. Ik heb nogal de neiging heel veel en snel te creëren, maar er de vruchten niet van te plukken. Zo ...

  Samen met de verlofperiode is als vanzelf ook het schrijven van een blog in vakantie-modus gegaan. Ik wilde het niet forceren. Niet forceren, mijn goesting met goesting doen, ontspannen en ontvangen, vertragen…. het zijn belangrijke thema’s momenteel in mijn leven. En het warme zomerweer helpt (of is het hielp intussen?) me hierbij  😊 De ‘pauze’- periode deed me ook een stuk erkenning en waardering naar mezelf toe voelen voor het intussen reeds 5 jaar schrijven van een blog. In het begin wekelijks, de laatste jaren twee-wekelijks. Telkens trouw op post. De pauze deed me bewust worden van de niet-evidentie hiervan, van mijn engagement hierachter. En net deze waardering die ik voor mezelf voel, doet de goesting om terug te schrijven in dit moment naar boven komen. Deze vakantieperiode voel ik weinig behoefte om ‘me te tonen’, het op pauze zetten van mijn blog zal hier wellicht ook deel van uitmaken. Evengoed geen behoefte om vakantietaferelen, foto’s en verhalen de buitenwere...

  Zoals je misschien wel ergens hebt zien passeren trokken we vorige week op prospectie naar de Lotstreek in Zuid-West Frankrijk om er op de rivier de Lot de ‘upgrade’ van onze er-VAAR-route voor te bereiden. Een hele week, samen met mijn ouders, zelf varen met een boot zonder vaarbrevet en zonder enige ervaring. Ideale omstandigheden om door onze persoonlijke ervaringen en aanvaringen te gaan. De thema’s van de er-VAAR-route kwamen er als vanzelf naar boven. Naomi schreef er een mooi schrijfsel over dat ik hieronder graag integraal met jullie deel. Eén van de aanleidingen van haar ‘in de controle’ schieten had onder andere te maken met het feit dat één van de lot-genoten, mijn vader 😊, er een heel andere manier van leren op nahoudt. Instructies en handleidingen laat hij aan zich voorbij gaan. Hij leert wel door te doen, door te proberen, leren via botsen, blutsen en builen…. Niet onmiddellijk compatibel met Naomi haar groot verantwoordelijkheidsgevoel en het nauwgezet opvolgen va...

  Een tijdje geleden besliste Naomi om voor het eerst een zuiveringskuur te doen onder de vorm van 10 dagen citroensapkuur, wat neerkomt op 10 dagen enkel water, citroen en ahornsiroop. Bij wijze van ondersteuning, en vooral omdat ik daar zelf ook deugd van heb uiteraard, besliste ik om mee te doen. Ik deed de citroensapkuur enkele maanden geleden al en  koos nu voor het volledige vasten, wat neerkomt op enkel water drinken. En  daar krijg je reactie op . Zeer uiteenlopende reacties van  ‘Dat kan toch niet gezond zijn. ’, tot ‘ Chapeau dat je dit doet’ , met allerlei variaties ertussenin als ‘ Ik zou niet meer kunnen denken’, ‘Ik zou niet meer functioneren ’, … Hoe ik dit ervaar?  Eigenlijk vind ik dit helemaal niet moeilijk om te doen. Waarom niet? Omdat het duidelijke  keuze  is die ik maak en ik heel  goed weet waarom  ik dit doe. Gewoon niets eten is in mijn beleving ook gemakkelijker dan bepaalde diëten volgen waar je je voeding letterli...

  Getriggerd door mijn titel? Op zoek naar een wondermiddel? Benieuwd naar mijn succesformule die zeker ook voor jou werkt? Lees dan zeker verder. Mag ik je nu al ontgoochelen? Ik heb er helemaal geen. Maar ik ben wel benieuwd of je op basis van deze titel hebt doorgeklikt naar deze blog? Zonder me hiervoor ingeschreven of naar gevraagd te hebben ontvang ik de laatste weken opvallend veel uitnodigingen om bepaalde ‘opleidings’- en ‘belevings’dagen te volgen waarin me gegarandeerd wordt dat mijn leven hierna nooit meer hetzelfde zal zijn (alsof het dat al ooit is geweest 😊). Dat ik mezelf graag zal zien, dat ik succesvol zal zijn, dat ik gelukkig en gezond zal zijn, dat ik de meest intense relaties zal hebben, …. Ik word aangeschreven als iemand die nood heeft aan een grote shift, als iemand die zichzelf niet graag genoeg ziet, als iemand die hooggevoelig is, als iemand die veel succesvoller kan zijn dan ze nu maar is… Kortom, als iemand die heel veel noden heeft. Vreemd toch, dat ...