Private: Schrijfsel Naomi | ‘t zal wel aan mij liggen
KABAAAM! Vrijdagavond, 18u, een kleine opmerking, of zelfs eerder een gewone vraag, triggert mij enorm. Ik voel me instant lastig worden en hoor mezelf zeggen ‘ja, ’t zal dan wel aan mij liggen zeker’. Je raadt het al: het lag inderdaad aan mij. Of schoner gezegd: het was een heel diep, sterk patroon dat geraakt werd. Na wat heen-en-weer geargumenteer, zeg ik de kinderen gedag en verlaat ik Steve zijn loft. Ik zak een verdieping lager en nog maar net binnen in m’n eigen loft begin ik te snikken. Ik weet totaal niet waar al die heftigheid ineens vandaan komt. Ik had er toch net een super goede week op zitten? Ging een fijn avondje uit tegemoet… Wat was er met me aan de hand? 3 weken was mijn dochter op het moment dat deze foto werd genomen. Ik heb altijd gevonden dat m’n uitstraling op die foto iets droevigs, iets zwaars had. Het was meer dan vermoeidheid, er leek een immense verantwoordelijkheid op m’n schouders te liggen. Ineens. 9 jaar terug in de tijd. Ik ben net v...