Private: Schrijfsel Naomi | ‘t zal wel aan mij liggen

 KABAAAM! Vrijdagavond, 18u, een kleine opmerking, of zelfs eerder een gewone vraag, triggert mij enorm. Ik voel me instant lastig worden en hoor mezelf zeggen ‘ja, ’t zal dan wel aan mij liggen zeker’. Je raadt het al: het lag inderdaad aan mij. Of schoner gezegd: het was een heel diep, sterk patroon dat geraakt werd. Na wat heen-en-weer geargumenteer, zeg ik de kinderen gedag en verlaat ik Steve zijn loft. Ik zak een verdieping lager en nog maar net binnen in m’n eigen loft begin ik te snikken. Ik weet totaal niet waar al die heftigheid ineens vandaan komt. Ik had er toch net een super goede week op zitten? Ging een fijn avondje uit tegemoet… Wat was er met me aan de hand?

3 weken was mijn dochter op het moment dat deze foto werd genomen. Ik heb altijd gevonden dat m’n uitstraling op die foto iets droevigs, iets zwaars had. Het was meer dan vermoeidheid, er leek een immense verantwoordelijkheid op m’n schouders te liggen. Ineens.

9 jaar terug in de tijd. Ik ben net voor het eerst moeder geworden. Een hele reeks overtuigingen en ideeën over wat het betekende om moeder te zijn, overviel me destijds. Ik kwam vast te zitten in een stevig patroondenken: alles moest zus en zo. Ik deed m’n uiterste best. In alles. 3 jaar en nog een zoon later, kwam ik volledig uitgeteld thuis te zitten. 5 maand en 2 trajecten bij Barbele had ik nodig om te recupereren. Om mezelf, m’n behoeftes maar vooral ook m’n verlangens terug te vinden. 

Fast forward naar augustus 2020. De kinderen zijn superblij dat ze een week op circuskamp gaan en mij geeft het een welgekomen ‘normale’ werkweek. Opstaan, picknick klaarmaken, kids brengen, werken, kids weer ophalen, fijne avond samen spenderen… Ik besteed daarbij veel aandacht en zorg aan lekker en gezond eten (was ook een must met die kilo’s verse tuingroenten die ik mocht ontvangen 🙏🏽). 

In m’n werk merk ik de voorbije maanden een belangrijke shift op van ‘keihard m’n best doen en hard werken’ naar ‘mezelf volledig toelaten en mega flow ervaren’. De audio ‘er zit iets in de weg’ van een opleiding die ik volg, sla ik behendig over want ik voel me goed. Er zit me niets in de weg. Tot die opmerking (of vraag 😁) van Steve dus. 

Om je ietwat meer context te geven: hij vroeg me eenvoudigweg of de kinderen even naar beneden mochten komen op zaterdag terwijl hij een coachgesprek zou hebben met een klant. Diezelfde zaterdag stond echter gemarkeerd als mijn holi-day, mijn me-dagje: geen afspraken, niets moeten van mezelf, gewoon mijn ritme volgen, ingaan op de flow van de dag, …

Ik voelde me in de val omdat de kinderen er bij stonden op het moment dat hij me dit vroeg: “ik mag geen nee zeggen tegen hen, dus voel ik me gedwongen nee te zeggen tegen mezelf”. (ik sleur er nog een paar argumenten en beschuldigingen bij om vooral even niet in eigen boezem te hoeven kijken maar kom er dus algauw achter dat ik niet anders kan dan te kijken wat er onderliggend speelt).

Die zaterdagochtend word ik wakker, met een glasheldere droom. Over m’n dochter. In m’n droom geef ik haar de schuld van het feit dat ik niet op het strand mee kan gaan genieten van een avondwandeling met m’n ouders. Dat ik moet zorgen voor het eten. Mijn beschuldiging slaat feitelijk nergens op, want zij kan er overduidelijk niets aan doen. Maar ze is de perfecte spiegel die me toont hoe ik de verantwoordelijkheid voor m’n welzijn buiten mezelf leg en anderen dus als schuldige aanwijs: “door jou kan ik niet tot rust komen”. Meer nog, ze toont me hoe ik mezelf tegenhoud om te genieten, om spontaan ‘kind’ te zijn (wanneer kinderen goed in hun vel zitten, is hun natuurlijke staat van zijn flow, oh ja, toevallig één van mijn verlangens 😊).

Iets over kinderen & spiegels 😉

De boodschap komt aan. De verschillende momenten, uitspraken, oefeningen, inzichten, … van de voorbije week, vallen ineens als puzzelstukjes in elkaar. Steve z’n vraag was de druppel. De druppel die me de emmer ballast deed uitgieten, onderzoeken en wegspoelen / loslaten.

Waar ik de voorbije maanden een enorme groei maakte in mezelf toelaten te genieten en te flow’en in m’n ondernemerschap, word ik nu zo schoon uitgenodigd om diezelfde groei te maken in m’n moederschap. Danku leven. 🙏🏽

Je kinderen zijn je wegwijzers.

Je dromen zijn je wegwijzers.

Je behoeftes en verlangens zijn je wegwijzer.

Je (ex-)partner is je wegwijzer.

Kortom, je leven zit boordevol wegwijzers voor onderweg. 

Ook dat was het thema van deze week zoals je wellicht wel gemerkt hebt aan m’n overlopende enthousiasme over onze 90 onderwegwijzers 🤩

Ik voel het gewoon in elke cel van m’n lijf: de waarde en de kracht van je eigen leven als je allerbeste compagnon te mogen zien. Jouw leven als jouw kompas naar meer vrijheid, ruimte en innerlijke rust (in mijn geval zo’n beetje m’n top 3) mogen leren (h)erkennen, lezen én gebruiken. 

Dat ook jij in dat onderweg zijn jouw spiegels, triggers, relaties, dromen, verlangens, … als zo’n belangrijke en dankbare wegwijzers mag ervaren.

Genietende groet,

Naomi

ps: Wie / wat is voor jou een belangrijke wegwijzer (geweest)? Laat het me even weten in een bedenksel hieronder).

Nog enkele van mijn persoonlijke inspiratiebronnen om je leven als je kompas te leren lezen en gebruiken:

• je kind als wegwijzer: Het fluisterkind, boek van Janita Venema heeft mij leren kijken naar wat het gedrag van m’n kinderen met mij deed en wat het dus over mij (ipv over mijn kind) vertelde.
• je (ex-)partner als wegwijzer: Het diepgaand uitspitten van het enneagram in onze route ont-wikkel jezelf bood voor mij ongelooflijke eye-openers tijdens m’n relatiecrisis en zorgt ervoor dat ik op vandaag een ongelooflijk open en ondersteunende relatie heb met de vader van m’n kinderen (of ook wel m’n ‘ex’, iemand een beter woord hiervoor trouwens zodat mensen begrijpen over wie je het hebt maar zonder die negatieve lading die het vaak heeft).
• je ondernemen als wegwijzer: de trajecten bij Soulworx zijn goud waard om je bedrijf volgens The New Way in de wereld te zetten.
• je behoeftes en verlangens als wegwijzer: zeker en vast onze groei- en vaarroute met 10 essentiële wegwijzers voor volwaardig leven.
• je emoties als wegwijzer: nog maar net leren kennen, maar de audio’s met stem & zang van Trust Your Truth brengen je bijzonder snel bij je kern.
• je leven van alledag als wegwijzer: onze kaartenset met 90 onderwegwijzers natuurlijk, wat had je gedacht 😁 (ps: je hoeft niets te geloven of zomaar aan te nemen, maar ga gerust even op verkenningstocht en ervaar het zelf!)

En tot slot: 

• interesse in wereldgebeurtenissen als wegwijzer? Welkom op Barbele haar lezing maandag 24 augustus ‘De wereld draait door’, waarin ze je meeneemt doorheen heel wat inzichten over het verandering van tijdperk, waar we momenteel midden in zitten.