En route met Barbele

  Aan de vooravond van mijn reis naar de Pyreneeën voor het volgen van een prana-retreat nam ik in het moment en spontaan deze video op. Ook al wordt er geadviseerd hier met niet teveel mensen over te delen 😉 Vraag je je af wat een prana-retreat inhoudt? De retreat is de start van mijn proces om te leven van prana en onafhankelijk te worden van eten en drinken. Ik kan erin komen dat dit voor velen heel vergaand klinkt. Ik word echter uitgenodigd om in deze ervaring te gaan en ga op deze uitnodiging in. Zelf heel benieuwd wat het me brengen zal… Leven van prana betekent dat je je voedt met prana, dit is de universele levensenergie die overal aanwezig is en alles met elkaar verbindt. Je wordt als het ware je eigen bron. In feite leeft iedereen al van prana zonder het te weten. Alleen de mate waarin is verschillend. Die mate waarin wordt heel sterk bepaald door de beperkende overtuigingen, trauma’s, gewoonten, gedachten, patronen… die het laten stromen van prana a...

  Iemand anders zijn of haar ‘rekening maken’. Velen zijn daar ‘goed’ in … Ik ‘mag’ het ook soms ervaren dat mijn rekening wordt gemaakt door een ander. En dan nog meestal door iemand die nog nooit met me gesproken heeft over de betreffende ‘rekeningen’. Wanneer ik dat meemaak, voel, zie of ervaar ik ‘aan de andere kant’ al snel onderliggende frustratie of jaloezie. En aangezien ik daar geen ‘aandeel’ of verantwoordelijkheid in heb, voel ik van daaruit ook niet de behoefte om me te verantwoorden of te verdedigen betreffende ‘mijn rekeningen’. Ik voel mezelf hierin evolueren. In begin had ik de neiging om te verantwoorden, om toe te lichten hoeveel mijn lopende kosten en investeringen wel bedragen, hoeveel al die abonnementen van alle gebruikte platformen achter de schermen wel kosten en wat er nog zoal bij komt kijken. Intussen voel ik die behoefte niet meer. Het doet er zelfs niet toe. Tegelijkertijd kan ik elk oordeel hierrond er laten zijn. Dat voelt goed. En vrij. Een typisch, ...

  ‘ Webpagina herfstroute maken’. Het staat zeker al een half jaar op mijn nog af te vinken to-do lijstje. Het kwam er maar niet van. De lente- en zomerenergie en mijn spontaan goed gevulde agenda afgelopen 6 maanden gaven me niet de inspiratie om een pagina te maken over herfstthema’s als loslaten, de dood, rouwen… Ik liet het dus maar los  😉. Het is reeds een aantal jaar dat mijn wil, mijn (professionele) doelen of mijn planning mijn agenda niet meer (be)sturen. Het zijn mijn natuurlijke flow, inspiratie, energie, intuïtie, ervaringen en gebeurtenissen van het moment die aan het stuur staan. Ik vind het vaak verbazingwekkend hoe de invulling van mijn dagen zich hier naar schikt. En hoe mijn ‘natuurlijke agenda’ ook steeds weer matcht met de agenda’s van mijn omgeving.   Ik leef dus als het ware nogal ‘last minute’ of eerder ‘in the minute’.  ‘Leven op signaal’, zo benoem en voel ik het ook wel. Ik maak dan ook vaak ‘in the minute’ beslissingen. Ook al betekent dat...

  Aan al wie … over me praat in plaats van met me … ik op één of andere manier trigger … oordeelt over mij … moeite heeft met mij, maar desondanks toch alles van mij blijft volgen en lezen … Of het nu gaat over leven op prana, mijn levende weg, ons huis in Frankrijk, soevereiniteit, mijn routes, hoe vaak ik weg ben van huis, mijn schrijfsels, mijn relatie, mijn gezin, Compagnon de route, mijn visie op gezondheid, op het leven, op (stoppen met) opvoeden, op relaties, op persoonlijke ontwikkeling, op de overheid, op corona… … Je weerstand mag er zijn. Ik heb er geen last van. En daar heb ik geen ‘olifantenvel’ voor nodig. Ik voelde al altijd aan dat er in de (verwachtingen van de) maatschappij heel wat niet klopt (voor mij). Nadat ik de eerste 20 jaar van mijn leven eerder ‘gebukt’ liep onder de verwachtingen van onder andere het schoolsysteem, volgde ik in de intussen 25 daaropvolgende jaren van mijn leven het ‘wat-wel-klopt-voor-mij-gevoel’ in hoe ik leef, hoe ik mijn kinderen opvo...