Aan al wie...

 

Aan al wie … over me praat in plaats van met me … ik op één of andere manier trigger … oordeelt over mij … moeite heeft met mij, maar desondanks toch alles van mij blijft volgen en lezen … Of het nu gaat over leven op prana, mijn levende weg, ons huis in Frankrijk, soevereiniteit, mijn routes, hoe vaak ik weg ben van huis, mijn schrijfsels, mijn relatie, mijn gezin, Compagnon de route, mijn visie op gezondheid, op het leven, op (stoppen met) opvoeden, op relaties, op persoonlijke ontwikkeling, op de overheid, op corona… … Je weerstand mag er zijn. Ik heb er geen last van. En daar heb ik geen ‘olifantenvel’ voor nodig. Ik voelde al altijd aan dat er in de (verwachtingen van de) maatschappij heel wat niet klopt (voor mij). Nadat ik de eerste 20 jaar van mijn leven eerder ‘gebukt’ liep onder de verwachtingen van onder andere het schoolsysteem, volgde ik in de intussen 25 daaropvolgende jaren van mijn leven het ‘wat-wel-klopt-voor-mij-gevoel’ in hoe ik leef, hoe ik mijn kinderen opvoed, de (professionele) keuzes die ik maak… Dit gevoel volgen heeft stap voor stap geleid tot de weg en het ‘resultaat’ van mijn leven vandaag. Een leven waarin ik me heel gelukkig voel en waarin het leven me heel veel geeft. Openlijk delen hierover doe ik sinds 2011, toen ik mijn praktijk Mens Sana, intussen geëvolueerd naar Compagnon de route, opstartte. Weerstand is er altijd geweest. Ook voor ik openlijk communiceerde. Weerstand kwam en ging afgelopen jaren. In vlagen. Ik heb de indruk dat er nu weer zo’n ‘vlaag’ overwaait en ik niet de enige ben die ‘wind vangt’. Ik verwacht niet direct dat het tij snel zal keren op dit vlak. Velen komen steeds vaster te zitten in zichzelf, in hun relatie(s), in hun job, in hun (visie op het) leven… Als je niet bereid bent hiernaar te kijken en er iets mee of aan te doen, heb je het nodig je eigen frustraties, niet ingevulde verlangens, onderdrukte kwaadheid… te projecteren op iets of iemand anders…. Blijkbaar mag ik, samen met wellicht vele anderen, dat ‘object van projectie’ zijn voor sommigen. In het geval je je ‘aangesproken’ voelt en nog steeds aan het lezen bent, misschien toch nog dit ongevraagd (en mogelijks ook triggerend) advies. Voor je eigen gemoeds’rust(?)’: ontvolg me, schrijf je uit uit mijn nieuwsbrief, stop met aandacht/energie geven aan mij (in gesprek met anderen). Oordeel, roddel en negativiteit kost namelijk heel veel van jouw energie. OF Sta open en durf naar binnen te kijken. Welke (verdrongen) kwaadheid, frustratie, verdriet, niet ingevuld verlangen… raak ik aan met wat ik zeg en doe (of net niet zeg en niet doe)? In de weerstand die je voelt, schuilt de oplossing waar je naar verlangt. Jouw weerstand, jouw oordeel is van jou. Weerstand of irritatie voelen staat meestal gelijk aan geïnteresseerd zijn in iets, maar er (nog) bang voor zijn, er nog niet naar durven of willen kijken en er dus van wegkijken… door te kijken naar een ander die het anders doet en daar je oordeel over te hebben. Uiteraard mogen en moeten er vele verschillende visies en ‘waarheden’ zijn. Wellicht net zoveel als er mensen bestaan. Wanneer je oke bent met jouw visie en met je (manier van) leven kan je een ander helemaal laten zijn in zijn/haar (andere) visie en (manier van) leven. Wanneer je dat niet (meer) bent, word je getriggerd door een ander zijn of haar visie en (manier van) leven… Een trigger waar een uitnodiging onder zit…

Ik heb onderweg in elk geval geleerd om mijn doen en laten niet te laten afhangen van wat anderen vinden en denken. ‘Al wat je vindt, mag je houden’, verwoordde één van mijn routevolgers eens gevat. Ik heb geleerd om van ‘buitenste-binnen’ naar ‘binnenste-buiten’ te leven. In plaats van de buitenwereld mijn binnenwereld te laten bepalen, leerde ik steeds meer om van binnenuit te leven. Om me van binnenuit aan de buitenwereld te tonen. Of net niet te tonen… Ik heb geleerd heel bewust keuzes te maken vanuit mijn drive, vanuit mijn verlangens, vanuit mijn gevoel en mijn behoeftes op elk moment. En van hieruit impact te creëren in mijn buitenwereld. En soms ook op de binnenwereld van anderen, … blijkbaar soms onder de vorm van weerstand opwekken… En wees gerust: ook ik kijk telkens in mijn spiegel wanneer ik weerstand hoor, zie of voel passeren… Ik heb weerstand nodig (gehad) om steeds diepere en sterkere wortels te creëren. Om een steeds sterkere en bewustere verbinding te hebben met mezelf en met waar ik voor sta.

Nu voel ik vooral dat ik de gevoelde, geziene, gehoorde, en 'horen passeren' weerstand gewoon te laten (passeren) heb… Ik-voel-mezelf-goed-groet, barbele P.S. Of spreek me gerust eens persoonlijk aan. Ik ben wellicht/misschien veel toegankelijker en ‘normaler’ dan je denkt…

Op de 'ga door je weerstand heen'- kalender