En route met Barbele

  Vorige week schreef ik deze post op onze facebookpagina Ook al beschouw ik mezelf als iemand die • oprecht begaan is met de gezondheid van mijn medemens • bijdraagt aan de gezondheid van mijn medemens • verantwoordelijkheid opneemt ten opzichte van mijn medemens Ook al word ik -door virologen, politici, media en hun volgers – beschouwd als iemand die • hoort tot een heel kleine groep die het verpest voor een heel grote groep • egoïstisch en onverantwoord is • schuldig is aan besmetting, ziekte en dood van anderen Dan nog blijf ik vaststellen dat • dit alles absoluut niet meer over volksgezondheid gaat • er een stress en angstcultuur wordt gecreëerd • deze psychologische terreur zeer ondermijnend werkt op de gezondheid en immuniteit van vele gezonde burgers • onze natuurlijk immuniteit buiten spel wordt gezet • er wordt gegoocheld, gelogen en gemanipuleerd met cijfers, tabellen, statistieken en ook met feiten • er nieuwe gigantische golf aan censuur o...

  ’t Is intussen van 6 september geleden dat ik nog een blog schreef. Een hele tijd, … en dat terwijl ik sinds die tijd sterk bezig ben met het gegeven dat ‘tijd’ in wezen niet bestaat. Tijd om daar eens iets over te schrijven dus 😊 Quantumfysica, het heeft me altijd al geïntrigeerd. Alles is energie. Tijd en ruimte bestaan in wezen niet …. Zaken die aangetoond zijn, zaken met een immense impact, maar ook zaken waar we vandaag op nog bijna geen enkel vlak écht rekening mee houden. Het begrijpen van en werken met de mens als energetisch systeem is mij intussen niet meer vreemd. Het gegeven dat tijd en ruimte in wezen niet bestaan vond ik tot hiertoe minder bevatbaar. Ik ben me er dus in aan het verdiepen. In theorie, maar vooral ook in praktijk. Tijd is een menselijk concept. 30.000 jaar voor Christus verschenen de eerste kalenders, de meeste op basis van de beweging van hemellichamen. Tijd begon pas te tikken toen hij (of zij? 😊 ) meetbaar was en dat is relatief kort geleden Eers...

  KABAAAM! Vrijdagavond, 18u, een kleine opmerking, of zelfs eerder een gewone vraag, triggert mij enorm. Ik voel me instant lastig worden en hoor mezelf zeggen  ‘ja, ’t zal dan wel aan mij liggen zeker’.  Je raadt het al: het lag inderdaad aan mij. Of schoner gezegd: het was een heel diep, sterk patroon dat geraakt werd. Na wat heen-en-weer geargumenteer, zeg ik de kinderen gedag en verlaat ik Steve zijn loft. Ik zak een verdieping lager en nog maar net binnen in m’n eigen loft begin ik te snikken. Ik weet totaal niet waar al die heftigheid ineens vandaan komt. Ik had er toch net een super goede week op zitten? Ging een fijn avondje uit tegemoet… Wat was er met me aan de hand? 3 weken was mijn dochter op het moment dat deze foto werd genomen. Ik heb altijd gevonden dat m’n uitstraling op die foto iets droevigs, iets zwaars had. Het was meer dan vermoeidheid, er leek een immense verantwoordelijkheid op m’n schouders te liggen. Ineens. 9 jaar terug in de tijd. Ik ben net v...

  Je leest hieronder een schrijfsel van Naomi, illustrator bij Compagnon de route van 2016 tot 2020 Oh wat heb ik lang weerstand gevoeld op een kaart trekken. Ik vond dat te zweverig, dat was voor mensen die een beetje bijgelovig zijn en ik vond bovendien dat mensen die dit deden zich hier te afhankelijk van opstelden.  Toegegeven, ik vond ze ook qua look & feel helemaal aan dit beeld voldoen: kaarten met engelen, gekleurde cirkels etc. Tot ik via een vriendin de animal spirit deck tegenkwam en de illustraties me zo aanspraken, dat ik ermee begon te experimenteren. Met een grote portie scepsis in den beginne, dat wel.  Het gebeurde echter een aantal keer dat de kaart en de bijhorende boodschap ‘er boenk op zaten’. Het deed iets met me. Zoals die keer dat ik de vis trok, die gebrek aan duidelijke richting en chaos symboliseerde, en ik daar helemaal niet blij mee was. Dus ik trok opnieuw een kaart. Weer die vis. Wiskundig gezien is dat 1 kans op … soit, veel te groot to...

  Anneleen wil mee op vaarroute volgende week. Maar ze mag niet. De scholengroep zegt duidelijk ‘nee’. Waarom? Daarom.   Anneleen is een heel gedreven leerkracht wiskunde met een grote meerwaarde voor school, collega’s en leerlingen. Ze is al even ‘onderweg’ met ons, met Compagnon de route. Ongelooflijk en mooi om zien hoe snel ze de inhouden die we brengen oppikt en integreert in haar leven. Met resultaat. Resultaat die bijdraagt aan haar eigen gezond- en welzijn en van hieruit ook aan het welzijn van haar omgeving, inclusief school en leerlingen. Anneleen voelt dat ze nog meer de diepte in wil via onze (er)vaarroute. Ze heeft meer en dieper nodig. In eerste instantie voor zichzelf en van hieruit zou het ook weer zoveel (kunnen) betekenen voor anderen, niet in het minst voor haar leerlingen. Drie dagen zou ze missen op school, maar ze zou ervoor zorgen dat dit ingehaald wordt. Ze is heel sterk overtuigd van de enorme waarde van dit traject en zou de inhouden ook kunnen meenem...